2

Za oknem czarnobiały obraz wyrastających z morza wpsinających się do nieba wież babilonu. Na każdej dostrzec możesz kilka znajomych krjobrazów transformujących wspomnieniem tych, którzy przemineli, a którzy wciąż zaklęci w murach świata rozmawiają z tobą sekretnym językiem półtonów i melodi wystukiwanej na kamiennych bębnach ulic miast zakazanych, nazw zapomnianych, miejsc skreślonych, wymazanych, nieistniejących karawan szlaków ludzi. Wciąż tu jesteś, a krajobraz jeszcze historie zamierzchłe opowiada. Wciąż tu jesteś, a myśli twoje mażą już o nowych nieodkrytych i tych lepszych fantasmagorycznych obrazach twojego pragnienia. Świat tonie w półcieniu, wypełniając drobną szcezlinę pomiędzy niebem a ziemią przerośnietym wspomnieniem portretów malujących się przed oczyma wyobraźni.